"W ciemnej dolinie" o schizofrenii.

-


Byłam "W ciemnej dolinie" razem z rodziną Galvinów, nie udało mi się przygotować na treść tej książki.


Niedowierzanie, złość, smutek, szok i rozpacz.

Sześcioro dzieci Mimi cierpiało z powodu schizofrenii i innych zaburzeń, które nękały rodzinę przez większość ich życia. Dorosłe dzieci odkrywają przed nami karty całej historii. Fakty związane z próbami leczenia, eksperymentalne metody, ogromne dawki leków i nieskuteczne terapie.

W trakcie czytania nie mogłam odrzucić od siebie myśli, co by było, gdyby te wydarzenia miały miejsce teraz? Czy współczesny świat, rozwinięta medycyna, większa edukacja na temat chorób psychicznych, zmieniłyby życie czternastoosobowej rodziny?

Mimi była matką, ja też nią jestem, znalazłam wspólny mianownik i zastanawiałam się nad tym jak ja bym postąpiła, ale nie potrafię zrozumieć jej toku rozumowania. Rodzinę dotknęła ogromna tragedia, młodsze dzieci cierpiały z powodu choroby starszych, starsze nie potrafiły dobrze traktować młodszych, do tego rodzice oddali się od siebie, nie tworząc wspólnego frontu.

Schizofrenia często wywołuje urojenia, wydaje się, że jedzenie jest zatrute, śledzi cię policja, ktoś spiskuje przeciwko tobie, a najbliższe osoby życzą ci śmierci. Choroba przejmuje kontrolę i tak zawładnęła całą rodziną Galvinów.

Autor przedstawia mnóstwo faktów, bezcenne są rozmowy z żyjącymi członkami rodziny, wyłania się z nich przerażający portret, pełen prawdy i dramatycznych wydarzeń. Kolker nie ocenia, w książce jest współczującym narratorem, który przygląda się z boku i czasem klepie po ramieniu.

„Raz na jakiś czas, robiąc kolejną niespodziewaną i niepojętą rzecz, Mimi Galvin przerywała na moment, brała oddech i pytała samą siebie, jak to się stało, że znalazła się w tej sytuacji.”

Wystarczy zerknąć na daty, aby zrozumieć, że historia rodziny Galvinów nie jest odległa, a schizofrenia dalej jest głęboką studnią pełną pytań, na które wciąż brakuje odpowiedzi.

Na zdjęciu moja mama, pielęgniarka pracująca na zamkniętym oddziale psychiatrycznym.

10/10

Popularne posty z tego bloga

Idealna gra na jesienne wieczory! Fighting Fantasy

-
Obraz
Czy to prawda, że książkoluby lubią też planszówki? Może nie jest to zasadą, jednak zapewne ma coś wspólnego ze stylem życia. Tak? Oczywiście, że tak, bo nałogowe czytanie to już styl życia, nie tylko hobby czy pasja. Gry planszowe są wspaniałe, jednak większość z nich wymaga sporej „aktywności” od gracza. Trzeba rozłożyć planszę i wszystkie elementy, przeczytać długą instrukcję oraz usiąść wygodnie przy stole. Tak bynajmniej to wyglądało u nas. Jednak udało się znaleźć alternatywne rozwiązanie, czyli mamy książkę grę. To moja pierwsza książka z Fighting Fantasy Bohaterem Jesteś Ty, jej tytuł to „Czarnoksiężnik z Ognistej Góry” i jestem nią zachwycona. Przede wszystkim zasady są bardzo proste, w testowaniu pomagał mi syn, od razu zrozumiał jak to działa. W ciekawy sposób wypełnia się Kartę Przygody i każdy jest gotowy do rozpoczęcia podróży. Na wstępnie czytamy krótką historię, wyruszamy z wioski w poszukiwania skarbu Czarnoksiężnika. Wiemy też, że niewielu śmiałków zdołało wrócić z te
Czytaj więcej

Jak pokochać komedie kryminalne? "Niedaleko pada trup od denata" Iwona Banach

-
Obraz
„Leżał w bardzo śmierdzącym błocie, a na nim siedziało coś wielkiego i groźnego, podobnego do świni bez ryja. Ważyło chyba tonę. Usadowiło się na jego piersi i wydało z siebie straszliwy, przeciągły wrzask.” Często zastanawiam się jak mocno zmieniają się moje upodobania czytelnicze. Czy gust jest taki sam, czy jednak ulega zmianie? Chyba jest taki sam, ale ja wcześniej nie trafiałam na dobre pozycje z danego gatunku. W efekcie, wszelkiego rodzaju komedie kryminalne, omijałam szerokim łukiem. Co było błędem, wystarczyło odrobinę zagłębić się w twórczość Iwony Banach, żeby zmienić zdanie. „Niedaleko pada trup od denata” jest trzecią książką na bardzo wysokim poziomie, jaką przeczytałam z tego gatunku literackiego. Największym plusem książki jest ciągła akcja, nawet przez sekundę nie udało mi się znudzić fabułą. Dobry humor, wylewający się ze stron, trochę mydlił moje oczy, jednak nie do końca się temu poddałam, jako potomek Sherlocka Holmesa i detektywa Colombo, w jednym, ca
Czytaj więcej

Najlepsze książki z 2020 roku!

-
Obraz
  Rok był jaki był. Oszczędnie w słowach, przechodzę do sedna. Najlepsze książki z 2020 roku to: Seria Powrót autorstwa Karoliny Wójciak. „Bruno”, „Ernest” i „Gaja” to historie wielowątkowe, mówiące o przemocy domowej, krzywdzie dzieci i jej wpływie na dorosłe życie. Walce o poczucie własnej wartości z toczącą się w tle misją w Afganistanie. Niesamowita merytorycznie i rozbrajająca na łopatki seria, obowiązkowa dla każdego żądnego wrażeń czytelnika. Najlepszy debiut to w mojej opinii „Sprawdź, czy ktoś za tobą nie stoi” autorstwa Iny Nacht. Klimat stworzony przez autorkę w mglistej Kotlinie Kłodzkiej to mistrzostwo świata. Wszystko co lubię w jednej niepozornej książce, czyli losy zaniedbanego dziecka, walka z własnymi słabościami, dyskryminacja, stereotypy i uprzedzenia. Prezent książkowy jaki otrzymałam od innej blogerki, najlepszy ze wszystkich „Mur duchów” Sarah Moss. Aniu dziękuję ponownie, książka jest cudowna. Brutalna opowieść z interesującym wątkiem historycznym. Znów ma
Czytaj więcej