"Kolorowe szkiełka" w jesiennym klimacie

-


 

Literatura obyczajowa to bardzo popularny gatunek. Są w niej często poruszane wątki miłosne i z tego powodu nie należy ona do moich ulubionych. Przeglądając wydawnicze zapowiedzi trafiłam na jedną perełkę. Jestem już po lekturze i wpisuję ją na listę wyjątkowych. Mirosława Kareta zaprasza do tej książki wszystkie osoby, które poczuły instynkt rodzicielski.

„Kolorowe szkiełka” to opowieść o rodzinie. Brzmi banalnie? Oczywiście nie jest to zwykła rodzina. Marta wraca do domu i zauważa zmarzniętego chłopca na podwórku przed kamienicą. Los postanowił przeciąć drogi tej dwójki. Więc jednak jest to książka o miłości? Uczucie ma tu zupełnie inny wymiar. Mój syn jest dokładnie w tym samym wieku co bohater książki, więc czytając o krzywdach jakie spotkały te biedne dziecko, miałam ochotę wyć do księżyca. Historia jest tak mocno wzruszająca, że emocje jakie mi towarzyszyły są trudne do opisania. A do tego wisienką na torcie stał się element zakończenia.

Autorka cały czas wodziła mnie za nos. Około dwudziestu razy byłam pewna jakie będzie zakończenie całej opowieści. Balansowałam od skrajnej radości do głębokiej rozpaczy. Zwroty akcji lepsze niż w filmie sensacyjnym. Po takiej dawce emocji, wymieszanej z kilkukrotnym opadem szczęki, na zakończenie spodziewałam się czegoś klasycznego i spokojnego. To zaczyna brzmieć mało logicznie?

Gubię się w opisaniu tej książki, bo wzbudziła we mnie masę sprzecznych uczuć. Jej zakończenie to jedno z najmniej oczekiwanych rozwiązań. Brawa i ukłony Pani Mirosławo!

Cała fabuła jest mocno rozciągnięta w czasie i to jedyny minus. Chciałam iść przez losy bohaterów powolnym spacerowym krokiem, nastąpiły tu przeskoki, długie okresy czasu. Całe szczęście nie zgubiłam się nigdzie po drodze. Książkę czytało się błyskawicznie. Strona za stroną czułam jak za sprawą spontanicznej decyzji można zmienić całe swoje życie.

Polecam z całego serca, warto czytać tak dobrze napisane obyczajówki!


"Kolorowe szkiełka"

Mirosława Kareta

Wydawnictwo Mando 

Popularne posty z tego bloga

Idealna gra na jesienne wieczory! Fighting Fantasy

-
Obraz
Czy to prawda, że książkoluby lubią też planszówki? Może nie jest to zasadą, jednak zapewne ma coś wspólnego ze stylem życia. Tak? Oczywiście, że tak, bo nałogowe czytanie to już styl życia, nie tylko hobby czy pasja. Gry planszowe są wspaniałe, jednak większość z nich wymaga sporej „aktywności” od gracza. Trzeba rozłożyć planszę i wszystkie elementy, przeczytać długą instrukcję oraz usiąść wygodnie przy stole. Tak bynajmniej to wyglądało u nas. Jednak udało się znaleźć alternatywne rozwiązanie, czyli mamy książkę grę. To moja pierwsza książka z Fighting Fantasy Bohaterem Jesteś Ty, jej tytuł to „Czarnoksiężnik z Ognistej Góry” i jestem nią zachwycona. Przede wszystkim zasady są bardzo proste, w testowaniu pomagał mi syn, od razu zrozumiał jak to działa. W ciekawy sposób wypełnia się Kartę Przygody i każdy jest gotowy do rozpoczęcia podróży. Na wstępnie czytamy krótką historię, wyruszamy z wioski w poszukiwania skarbu Czarnoksiężnika. Wiemy też, że niewielu śmiałków zdołało wrócić z te
Czytaj więcej

Jak pokochać komedie kryminalne? "Niedaleko pada trup od denata" Iwona Banach

-
Obraz
„Leżał w bardzo śmierdzącym błocie, a na nim siedziało coś wielkiego i groźnego, podobnego do świni bez ryja. Ważyło chyba tonę. Usadowiło się na jego piersi i wydało z siebie straszliwy, przeciągły wrzask.” Często zastanawiam się jak mocno zmieniają się moje upodobania czytelnicze. Czy gust jest taki sam, czy jednak ulega zmianie? Chyba jest taki sam, ale ja wcześniej nie trafiałam na dobre pozycje z danego gatunku. W efekcie, wszelkiego rodzaju komedie kryminalne, omijałam szerokim łukiem. Co było błędem, wystarczyło odrobinę zagłębić się w twórczość Iwony Banach, żeby zmienić zdanie. „Niedaleko pada trup od denata” jest trzecią książką na bardzo wysokim poziomie, jaką przeczytałam z tego gatunku literackiego. Największym plusem książki jest ciągła akcja, nawet przez sekundę nie udało mi się znudzić fabułą. Dobry humor, wylewający się ze stron, trochę mydlił moje oczy, jednak nie do końca się temu poddałam, jako potomek Sherlocka Holmesa i detektywa Colombo, w jednym, ca
Czytaj więcej

Najlepsze książki z 2020 roku!

-
Obraz
  Rok był jaki był. Oszczędnie w słowach, przechodzę do sedna. Najlepsze książki z 2020 roku to: Seria Powrót autorstwa Karoliny Wójciak. „Bruno”, „Ernest” i „Gaja” to historie wielowątkowe, mówiące o przemocy domowej, krzywdzie dzieci i jej wpływie na dorosłe życie. Walce o poczucie własnej wartości z toczącą się w tle misją w Afganistanie. Niesamowita merytorycznie i rozbrajająca na łopatki seria, obowiązkowa dla każdego żądnego wrażeń czytelnika. Najlepszy debiut to w mojej opinii „Sprawdź, czy ktoś za tobą nie stoi” autorstwa Iny Nacht. Klimat stworzony przez autorkę w mglistej Kotlinie Kłodzkiej to mistrzostwo świata. Wszystko co lubię w jednej niepozornej książce, czyli losy zaniedbanego dziecka, walka z własnymi słabościami, dyskryminacja, stereotypy i uprzedzenia. Prezent książkowy jaki otrzymałam od innej blogerki, najlepszy ze wszystkich „Mur duchów” Sarah Moss. Aniu dziękuję ponownie, książka jest cudowna. Brutalna opowieść z interesującym wątkiem historycznym. Znów ma
Czytaj więcej