"Koniec świata, umyj okna" o atakach paniki.

-

 

Literatura piękna, ma to do siebie, że jest najzwyczajniej w świecie piękna i dzięki niej każde zło tego świata może być opisane poetyckim językiem. Tak zrobiła Agnieszka Jelonek w książce „Koniec świata, umyj okna” opisując z najdrobniejszymi szczegółami ataki paniki.

Bardzo krótka i wartościowa lektura, prowadzona w formie pamiętnika, co podwaja tempo czytania. Książka na raz, jak zaczniesz to się od niej nie oderwiesz. Skończy się i zostawi czytelnika z otwartą buzią. Zapytam, czy ja miałam kiedyś atak paniki? Chyba nie, chociaż słowo „chyba” jest tu bardzo płynne i mało wyraźne. Zdrowie psychiczne to jednak krucha figurka z cienkiej porcelany, a wiadomo jak na skorupę działają rysy. Nawet te najdrobniejsze, mogą z czasem okazać się destrukcyjnymi.

„Dużo zdrowia”, „zdrówka”, „niech rośnie zdrowo”, „zdrowia, szczęścia, pomyślności” te proste i często automatyczne życzenia, w obliczu lektury nabierają innego znaczenia. Bohaterka ma z pozoru wszystko, jednak to traci jakiekolwiek znaczenie. Świadoma, mniej lub bardziej, stara się walczyć o własne zdrowie. Najpierw bardziej, potem coraz słabiej. Wsparcie bliskich jest konieczne, gdy go zabraknie, skurczy się motywacja. W myśl nowoczesnej ideologii, medytacji i wędrówce w głąb siebie, zostaje tylko nicość.

„Nie wolno chorować. Ani spać w dzień. Nie wolno się rozczulać, dzielić włosa. Mieć w dupie.”

Kto sięgnie po książkę, ten sięgnie po lekcję empatii. Taki mini poradnik, żeby móc sobie wyobrazić jak to jest doświadczyć na własnej skórze bólu i strachu płynącego z naszego wnętrza. Nie miałam nigdy wiedzy, nie miałam pojęcia, nie trafiło się, nikt nie miał, może miał i nie powiedział. Nie wyobrażałam sobie, teraz już nie muszę, wszystko wiem i mam ogromną nadzieję, że tego nigdy nie doświadczę.

To lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika literatury pięknej.

"Koniec świata, umyj okna"

Agnieszka Jelonek

Wydawnictwo Cyranka 

Popularne posty z tego bloga

Idealna gra na jesienne wieczory! Fighting Fantasy

-
Obraz
Czy to prawda, że książkoluby lubią też planszówki? Może nie jest to zasadą, jednak zapewne ma coś wspólnego ze stylem życia. Tak? Oczywiście, że tak, bo nałogowe czytanie to już styl życia, nie tylko hobby czy pasja. Gry planszowe są wspaniałe, jednak większość z nich wymaga sporej „aktywności” od gracza. Trzeba rozłożyć planszę i wszystkie elementy, przeczytać długą instrukcję oraz usiąść wygodnie przy stole. Tak bynajmniej to wyglądało u nas. Jednak udało się znaleźć alternatywne rozwiązanie, czyli mamy książkę grę. To moja pierwsza książka z Fighting Fantasy Bohaterem Jesteś Ty, jej tytuł to „Czarnoksiężnik z Ognistej Góry” i jestem nią zachwycona. Przede wszystkim zasady są bardzo proste, w testowaniu pomagał mi syn, od razu zrozumiał jak to działa. W ciekawy sposób wypełnia się Kartę Przygody i każdy jest gotowy do rozpoczęcia podróży. Na wstępnie czytamy krótką historię, wyruszamy z wioski w poszukiwania skarbu Czarnoksiężnika. Wiemy też, że niewielu śmiałków zdołało wrócić z te
Czytaj więcej

Najlepsze książki z 2020 roku!

-
Obraz
  Rok był jaki był. Oszczędnie w słowach, przechodzę do sedna. Najlepsze książki z 2020 roku to: Seria Powrót autorstwa Karoliny Wójciak. „Bruno”, „Ernest” i „Gaja” to historie wielowątkowe, mówiące o przemocy domowej, krzywdzie dzieci i jej wpływie na dorosłe życie. Walce o poczucie własnej wartości z toczącą się w tle misją w Afganistanie. Niesamowita merytorycznie i rozbrajająca na łopatki seria, obowiązkowa dla każdego żądnego wrażeń czytelnika. Najlepszy debiut to w mojej opinii „Sprawdź, czy ktoś za tobą nie stoi” autorstwa Iny Nacht. Klimat stworzony przez autorkę w mglistej Kotlinie Kłodzkiej to mistrzostwo świata. Wszystko co lubię w jednej niepozornej książce, czyli losy zaniedbanego dziecka, walka z własnymi słabościami, dyskryminacja, stereotypy i uprzedzenia. Prezent książkowy jaki otrzymałam od innej blogerki, najlepszy ze wszystkich „Mur duchów” Sarah Moss. Aniu dziękuję ponownie, książka jest cudowna. Brutalna opowieść z interesującym wątkiem historycznym. Znów ma
Czytaj więcej

Jak pokochać komedie kryminalne? "Niedaleko pada trup od denata" Iwona Banach

-
Obraz
„Leżał w bardzo śmierdzącym błocie, a na nim siedziało coś wielkiego i groźnego, podobnego do świni bez ryja. Ważyło chyba tonę. Usadowiło się na jego piersi i wydało z siebie straszliwy, przeciągły wrzask.” Często zastanawiam się jak mocno zmieniają się moje upodobania czytelnicze. Czy gust jest taki sam, czy jednak ulega zmianie? Chyba jest taki sam, ale ja wcześniej nie trafiałam na dobre pozycje z danego gatunku. W efekcie, wszelkiego rodzaju komedie kryminalne, omijałam szerokim łukiem. Co było błędem, wystarczyło odrobinę zagłębić się w twórczość Iwony Banach, żeby zmienić zdanie. „Niedaleko pada trup od denata” jest trzecią książką na bardzo wysokim poziomie, jaką przeczytałam z tego gatunku literackiego. Największym plusem książki jest ciągła akcja, nawet przez sekundę nie udało mi się znudzić fabułą. Dobry humor, wylewający się ze stron, trochę mydlił moje oczy, jednak nie do końca się temu poddałam, jako potomek Sherlocka Holmesa i detektywa Colombo, w jednym, ca
Czytaj więcej