kachna.books.quality

Już pisałam kiedyś na temat czytania młodzieżówek po trzydziestce, dalej upieram się przy tym, że to odpowiedni gatunek książek dla każdego. Szkoda tylko gdy trafia się na książkę, która nie spełni oczekiwań. W przypadku „Między światłem a ciemnością” autorstwa Oliwii Więcek czułam się zawiedziona. Sama historia zapowiadała się wyśmienicie, jednak warsztat autorki pozostawia dużo do życzenia. Głównym minusem jest zbyt dużo potocznego języka, nawet jak dla młodzieży, uważam styl za zbyt infantylny. Pamiętajcie, że każdy medal ma dwie strony? Tak samo w przypadku książki znalazłam kilka plusów, żeby nie być zbyt okrutnym dla debiutującej osoby, przedstawię pozytywne aspekty tej historii. Po pierwsze, sama historia jest smutna i nostalgiczna. Młoda dziewczyna z nieuleczalną chorobą, przechodzi na oczach czytelnika wszystkie stany emocjonalne. Momentami zostaje z tym wszystkim sama, momentami cieszy się obecnością bliskich osób. Jesienią taka nuta pasuje idealnie do aury panującej dookoła....

  Miałam już serdecznie dość kryminałów, ale napisała do mnie moja bookstagramowa koleżanka Ania. Zorganizowała booktour z książkami Przemysława Żarskiego, a tak bardzo chwaliła jego twórczość, że nie mogłam się oprzeć. Więc dotarły do mnie dwie książki „Ślad” i „Blizna” udało mi się przygotować odrobinę informacji na ich temat. Podam kilka mocnych argumentów i to powinno wystarczyć: Po pierwsze, to jest kryminał, więc ukochany gatunek zdecydowanej większości książkoholików. Po drugie, nie jest on na siłę brutalny, czyli nie mylimy tu zagadki kryminalnej do rozwikłania z wyścigiem na okrucieństwa. Brutalność jest ostatnio w modzie, z tego powodu ja przestałam sięgać po kryminały. Były momenty, w których czułam się jakbym czytała prawdziwy horror, co jeden psychopata okazywał się być bardziej kreatywny od następnego. Niestety, bolesna prawda jest taka, że gdybym chciała horror to bym wybrała horror, a jeśli sięgam po kryminał to oczekuję kryminału. Niby proste i oczywiste, a jed...